سه ریسک بزرگ انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا
تاریخ انتشار: ۱۸ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۱۱۵۴۵
اکونومیست در سرمقاله 7 مارس خود به ریسک‌های بزرگی اشاره کرده که می‌تواند انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در نوامبر را تحت تأثیر قرار دهد. حزب سوم، دادگاه‌های ترامپ و سن نامزدها از جمله این ریسک‌ها و عدم قطعیت‌ها هستند.
به گزارش اکوایران، پس از سه‌شنبه بزرگ، به نظر واضح می‌آید که انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 یک رویارویی دوباره خواهد بود؛ این نخستین‌بار پس از سال 1912 است که یک رئیس‌جمهور سابق آمریکا قصد دارد رئیس‌جمهور وقت را به چالش بکِشد و دوباره وارد کاخ سفید شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
براساس گزارش اکونومیست، کاندیداهای ریاست‌جمهوری 2024 آمریکا بسیار شناخته‌شده هستند و تنها حدود 12 درصد از رأی‌دهندگان هنوز تصمیم نگرفته‌اند از کدام نامزد حمایت کنند. این رأی‌دهندگان چرخشی ممکن است نتیجه انتخابات را که در حال تبدیل شدن به یک رقابت بسیار نزدیک است، رقم بزنند. در شش انتخاباتی که پیش از سال 2000 برگزار شده، میانگین حاشیه پیروزی در آرای مردم 9 امتیاز بوده است. در شش انتخاباتِ پس از سال 2000، این حاشیه پیروزی 3 امتیاز بوده است. حتی این موضوع نیز به درستی نشان نمی‌دهد که رقابت‌های ریاست‌جمهوری در زمان حاضر تا چه اندازه تنگاتنگ هستند. تنها شش ایالت هستند که مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین ایالت‌ها برای نتیجه انتخابات این دوره محسوب می‌شوند. در انتخابات پیشین حدود 160 میلیون آمریکایی رأی دادند، اما جو بایدن در ایالت ویسکانسین که بسیار سرنوشت‌ساز بود، با 20 هزار رأی بیشتر - معادل 0/013 درصد از کل آرا - پیروز شد. زمانی که رقابت‌های انتخاباتی تا این اندازه نزدیک باشد، تفاوت‌های کوچک در میزان آرا می‌تواند تغییرات بسیار چشمگیری ایجاد کند.
موضوعاتی که با عدم قطعیت روبه‌رو هستندبه همین دلیل، یکی از چندین عامل موجود می‌تواند پیروزی در انتخابات را به جو بایدن یا دونالد ترامپ برساند. در این میان، این مشکلات وجود دارد: اقتصاد، مرز، سقط جنین. همچنین میزان مشارکت و متقاعدسازی رأی‌دهندگان نیز جزء این مسائل است. اما در این انتخابات سه موضوع بزرگ دیگر وجود دارد که با بلاتکلیفی روبه‌رو هستند.
موضوع اول؛ نامزدهای حزب سومنخستین موضوع به حزب سوم در آمریکا بازمی‌گردد. بسیاری از آمریکایی‌ها تا حدودی دو حزب اصلی این کشور را عجیب قلمداد می‌کنند. در تئوری، شکستن انحصار دوگانه احزاب اصلی آمریکا به نظر ایده‌آل می‌رسد اما در عمل، با نگاهی به نامزدهای فعلی حزب سوم، چنین تصوراتی از بین می‌رود. یکی از نامزدهای حزب سوم «کورنل وست» یک استاد دانشگاه جناح چپ است که فکر می‌کند تفاوت زیادی بین بایدن و ترامپ وجود ندارد. جیل استاین نیز یکی دیگر از نامزدهای حزب سوم است که در سال 2016 به‌طور غیرمستقیم به دونالد ترامپ کمک کرد در انتخابات پیروز شود. و سپس رابرت کندی جونیور وجود دارد.
دو حزب اصلی آمریکا به شکل اساسی از انحصار دوتایی خود بر سیاست این کشور حفاظت می‌کنند. از سال 2000 یعنی زمانی که «رالف نیدر» توانست در فلوریدا آرای کافی به دست آورد تا پیروزی نهایی در این ایالت به جورج دابلیو بوش برسد، دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان قوانین مرتبط با اشخاصی را که می‌توانند در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کنند، سختگیرانه‌تر کردند. بعید است که خانم استاین و آقای وست بتوانند در هر ایالت واجد شرایط باشند (اما هنوز هم می‌توانند به آرای جو بایدن آسیب بزنند). با این حال، آقای کندی متفاوت است. او در نظرسنجی‌های حزب سوم توانسته 12 درصد آرا را به دست آورد؛ اتفاقی که نشان می‌دهد آقای کندی برای اینکه بتواند در تمام ایالت‌ها وارد فرآیند انتخابات شود، باید به اندازه کافی امضا جمع‌آوری کند. و اگر نتایج نظرسنجی‌ها درباره آرای رابرت کندی جونیور در انتخابات نوامبر به واقعیت تبدیل شود، این اتفاق می‌تواند با فاصله بهترین عملکرد یک نامزد حزب سوم پس از آرای «راس پرو» در سال 1992 باشد.
دشوار است که بتوان به شکل دقیق اعلام کرد جو بایدن تحت تأثیر آرای آقای کندی، رأی بیشتری را از دست خواهد داد یا دونالد ترامپ. نام خانوادگی نشان می‌دهد که کندی آرای بیشتری از دموکرات‌ها را جذب می‌کند، با این حال، جمهوری‌خواهان علاقه بیشتری به او دارند. گرایش کندی به حفاظت از محیط زیست و همچنین بدبینی نسبت به واکسن، مسائل مطرح در جناح چپ و راست را در هم آمیخته است. همه این‌ها به این معنی است که وقوع یک سناریو که در آن رابرت کندی جونیور باعث شود دونالد ترامپ در انتخابات به پیروزی برسد، به شکل نگران‌کننده‌ای امکان‌پذیر است.
موضوع دوم؛ دادگاه‌های دونالد ترامپدومین عدم قطعیت بزرگی که متوجه این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا است به دادگاه‌های دونالد ترامپ مربوط می‌شود. دیوان عالی ایالات متحده طی این هفته یک سیگنال واضح ارسال کرد؛ این دیوان به اتفاق آرا، حکم دادگاه عالی ایالت کلرادو را مبنی بر محرومیت دونالد ترامپ از شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ در این ایالت، لغوکرد. بنابراین دونالد ترامپ در تمام ایالت‌ها در انتخابات حضور خواهد داشت. طی چند سال اخیر این صحبت مطرح بود که ترامپ ممکن است پیش از برگزاری انتخابات دستگیر شود و اگر در انتخابات پیروز شود، باید از زندان به اداره امور بپردازد. این اتفاق نخواهد افتاد. بسیاری از محاکمه‌هایی که او با آن‌ها مواجه است، با درخواست تجدیدنظر تا 5 نوامبر به پایان نخواهند رسید. تنها دادگاهی که احتمالا در زمان معمول خود به پایان می‌رسد، کم‌اهمیت‌ترین مورد در میان پرونده‌های ترامپ است: پرداخت حقالسکوت از سوی ترامپ به استورمی دنیلز، بازیگر فیلم‌های مستهجن.
البته این بدان معنا نیست که این دادگاه‌ها کاملا بی‌اهمیت هستند. در یکی از نظرسنجی‌های اکونومیست، یک‌سوم رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه اعلام کردند «مجرم بودن» یک ویژگی مطلوب برای یک نامزد انتخابات نیست. با این حال، با در نظر گرفتن موضوع «تعصب منفی» - اینکه طرف مورد حمایت شما هر کاری هم که انجام داده باشد، طرف مقابل بدتر از او است - باعث می‌شود بسیاری از افرادی که در دوره‌های پیشین به دونالد ترامپ رأی دادند، بار دیگر نیز از او حمایت کنند. اما زمانی که دادگاه ترامپ درباره نقش او در یورش 2021 به کاخ کنگره آغاز شود، وقایع پایان دوره نخست ریاست‌جمهوری او بار دیگر زنده می‌شود و در این میان، رأی‌دهندگانی که تصمیم نهایی خود را برای طرفداری نگرفته‌اند، رأی دادن به ترامپ را مورد ارزیابی قرار میدهند. بله، اکثر رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه راهی برای توجیه اتهامات علیه آقای ترامپ خواهند یافت، اما این دادگاه‌ها هنوز هم یک نکته منفی برای او محسوب می‌شوند.
سومین موضوع؛ سن بالای نامزدهاسومین حوزه‌ای که در آن عدم قطعیت وجود دارد به سن نامزدهای انتخابات مربوط می‌شود. جو بایدن و دونالد ترامپ در رده‌های اول و دوم مُسن‌ترین کاندیداهای تاریخ انتخابات ریاست‌جمهوری قرار خواهند گرفت. در سمت جمهوری‌خواهان، آقای ترامپ دارای یک وارث سیاسی نیست. او مدیر مبارزات انتخاباتی خود را به عنوان مدیر عملیات حزب و عروسش را به عنوان رئیس مشترک این حزب منصوب می‌کند. این یک نوع قدرت شکننده است. سلطه ترامپ بر حزب جمهوری‌خواه به حدی است که در صورت ناتوان شدن او برای ادامه کار، این حزب با بحران روبه‌رو می‌شود.
در مقابل، بحثی در میان دموکرات‌ها وجود دارد که آیا آقای بایدن به دلیل سنش می‌تواند در یک کمپین انتخاباتی پیروز شود یا خیر. نتایج نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد با وجود قوی ماندن اقتصاد آمریکا، بایدن به شکل عجیبی با استقبال پایینی از سوی رأی‌دهندگان همراه شده است. پاسخ کاخ سفید به این اتفاق این است که این نظرسنجی‌ها اشتباه هستند و زمانی که رأی‌دهندگان توجه خود را به انتخابات معطوف کنند، این روند برای آقای بایدن معکوس می‌شود. شاید این اتفاق بیوفتد، اما 80 درصد آمریکایی‌ها و 70 درصد دموکرات‌ها فکر می‌کنند که بایدن برای پشت سر گذاشتن یک دوره دیگر ریاست‌جمهوری، سن بسیار بالایی دارد. بعید است که این موضوع تغییر کند.
جاده لغزنده
اگر جو بایدن پیش از انتخاب نماینده حزب دموکرات در ماه آگوست، باز هم در نظرسنجی ایالت‌های چرخشی عقب باشد، دشوار است که باز هم بتوان استدلال کرد او بهترین شانس برای جلوگیری از پیروزی ترامپ به حساب می‌آید. از سوی دیگر، جایگزینی او در آن زمان یک اقدام همراه با ریسک است و می‌تواند برای حزب دموکرات، بحران‌آفرین باشد. آقای بایدن می‌تواند به شکل داوطلبانه از انتخابات کنار بِکشد که بعید به نظر می‌رسد. کامالا هریس، معاون اول بایدن نیز یک نامزد با شانس ضعیف‌تر خواهد بود.
برای جلوگیری از این موضوع، دموکرات‌ها می‌توانند یک رقابت برای تعیین نامزد این حزب ترتیب دهند. گزینه دیگر می‌تواند این باشد که اعضای ارشد حزب دموکرات، فرماندار جوانی مانند «گرچن ویتمر» از میشیگان یا یک سخنران کاریزماتیک مانند سناتور «رافائل وارنوک» از جورجیا را انتخاب کنند. این نامزدها پس از آن دو ماه فرصت خواهند داشت تا تبلیغات گسترده‌ای داشته باشند و پوشش رسانه‌ای قابل توجهی دریافت کنند، در حالی که آقای ترامپ در آن زمان به دلیل رویدادهای مربوط به 6 ژانویه تحت محاکمه قرار دارد.
به نظر می‌رسد رویارویی مجدد جو بایدن و دونالد ترامپ در انتخابات 2024 غیرقابل اجتناب است، اما با در نظر گرفتن ویژگی‌های عجیب و غیرمعمول این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری، شاید بیشتر از آنچه که فکر کنید عدم قطعیت وجود دارد.
tags # انتخابات آمریکا سایر اخبارمنبع: زیسان
کلیدواژه: انتخابات آمریکا انتخابات ریاست جمهوری رأی دهندگان عدم قطعیت جو بایدن ایالت ها حزب سوم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت zisaan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «زیسان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۱۱۵۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مهاجری خطاب به ذوالنور: از رئیسی و دولت حساب‌کشی کنید
به گزراش «تابناک»، محمد مهاجری در روزنامه اعتماد نوشت: آقای ذوالنور به افول جایگاه مجلس اشاره کرده و به عنوان نمونه، دخالت‌های بیرونی در قانونگذاری را برشمرده است. با اینکه طبق قانون اساسی، قانونگذاری منحصرا در اختیار مجلس قرار دارد، اما سال‌های زیادی است که نهاد‌هایی همچون شورای انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی و... دستورالعمل‌هایی را ابلاغ می‌کنند که در حکم قوانین لازم‌الاجراست. آقای ذوالنور نخستین چهره سیاسی نیست که چنین انتقادی را بیان می‌کند. پیش از او نمایندگان دوره‌های قبل مجلس - به خصوص آقای علی مطهری - بار‌ها این موضوع را گفته‌اند، اما دوستان اصولگرا همچون جناب ذوالنور حاضر به پشتیبانی از این ایده نشدند.
جای این پرسش جدی وجود دارد که چرا چنین جراتی وجود دارد که جایگاه مجلس نادیده گرفته شود و شعار در راس امور بودن آن عملیاتی نشود؟ بگذارید از همین انتخابات اخیر مجلس در اسفند ۱۴۰۲ شروع کنیم. متاسفانه فرآیندی که از ماه‌ها قبل آغاز شد و مجلس یازدهم هم با اصلاح قانون انتخابات به آن کمک کرد، شرایطی را به وجود آورد که مجلس دوازدهم از هم‌اکنون با شائبه ناکارآمدی مواجه شود.
بخش بزرگی از نمایندگان مجلس یازدهم که شاید آقای ذوالنور هم جزو آن‌ها باشد مدتی قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم از آقای رییسی دعوت کردند وارد میدان رقابت ریاست‌جمهوری شود. این اقدام اگر در قالب یک فعالیت تعریف شده حزبی صورت می‌گرفت کاملا قابل دفاع بود، زیرا وقتی یک حزب سیاسی از کاندیدایی حمایت می‌کند مسوولیت اقدام خود را هم می‌پذیرد. اما اقدام فردی نمایندگان مجلس یازدهم معنای اقدام حزبی نداشت، بلکه نمایندگان استقلال خود را به حراج گذاشتند و عملا چک سفید امضا به رییس دولت دادند و به همین دلیل همه نمایندگانی که آن نامه را امضا کردند، باید در برابر ناکارآمدی دولت سیزدهم پاسخگو باشند. انتخابات مجلس دوازدهم متاسفانه با مشارکت کم صورت گرفت و آرای نمایندگان نیز بسیار پایین بود و از جمله در تهران، نفر اول کمی بیش از ۵۰۰ هزار رای (معادل ۵ درصد رای واجدان شرایط شرکت در انتخابات) کسب کرد. در اکثر حوزه‌های انتخابیه نیز افراد منتخب کمی بیش از ۲۰ درصد آرا را به خود اختصاص داده‌اند.
حتما آقای ذوالنور توجه دارند که هر چه پایگاه مردمی مجلس (و البته ریاست‌جمهوری) ضعیف‌تر باشد، نهاد‌های دیگر حاکمیت تلاش می‌کنند نقش آن را در مقدرات کشور کمرنگ کنند. مجلس دوازدهم علاوه بر ضعف پیش گفته، به مدد شورای محترم نگهبان از چهره‌های خاصی برخوردار شده که برخی از آن‌ها به تنهایی قادر به نابودی حیثیت کل مجلس هستند.
جای شکرش باقی است که یکی از این افراد با تذکر رهبر معظم انقلاب، دست‌کم تا اطلاع ثانوی از تنش‌زایی و پرخاشجویی فاصله گرفت، اما باید منتظر ماند و با آغاز مجلس جدید، فصل تازه‌ای از هنرنمایی این گروه را به تماشا نشست. دقیقا آنچه را آقای ذوالنور از بابت پایین آمدن شأن مجلس نگرانش است، همان چیزی است که خود او حتی اگر در ایجادش موثر نبوده، در برابر آن سکوت تاییدآمیز داشته است.
با این همه اگر بخواهیم خوشبینانه به آسیب‌شناسی نماینده محترم قم بنگریم و فرض کنیم که او با این نگاه به دنبال اصلاح مجلس است، گریزی نیست جز اینکه امیدوار باشیم همین مجلس ضعیف کم رای، نقایص خود را با عملکرد مثبت جبران کند. حساب‌کشی جدی و دقیق از دولت، نظارت بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی و برخورد بدون رودربایستی با وزرای ضعیف و شخص رییس‌جمهور و نیز آتش نزدن قرارداد‌های بین‌المللی (که حتما جناب ذوالنور آن را به یاد دارد!) می‌تواند کفاره‌ای برای جبران اشتباهات گذشته باشد. امید که آقای ذوالنور - که از الان در قامت کاندیدای ریاست مجلس- سخن می‌گوید، حتی اگر به چنین منصبی هم نرسید، در رفع آسیبی که آن را فهم کرده است، برآید.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد